Jiu-Jitsu

Jiu-Jitsu is van oorsprong een Japanse zelfverdedigingskunst waarmee men in een paar seconden een aanvaller kan controleren of uitschakelen. De samoerai (Japanse ridders) leerden honderden jaren geleden (rond 800 nC) al verschillende vormen van vechten, waaronder zwaardvechten (ken-jitsu), boogschieten (kyu-jitsu) en ook het ongewapende vechten (verdedigen) tegen bepaalde wapens en ongewapende tegenstanders (jiu-jitsu).

Jiujitsu is een zeer flexibele zelfverdedigingsvorm: als een jiu-jitsuka een karateka als tegenstander heeft, kan het zijn dat judotechnieken zoals wurgtechnieken en worsteltechnieken effectiever zijn. Tegenover een judoka kunnen karatetechnieken zoals trappen geschikter zijn. Omdat jiu-jitsu zich niet beperkt tot een bepaalde stijl, kan gewoon iedere techniek die efficiënt is, gebruikt worden. De jiu-jitsuka zal die technieken proberen te gebruiken die de tegenstander juist niet of minder goed beheerst.

Jiu-Jitsu als sport wordt uiteraard niet als een echt gevecht uitgevoerd. Dat zou namelijk tot veel (ernstige) blessures leiden. In de dojo, de plek waar de vechtsport wordt beoefend, gelden dan ook regels die moeten voorkomen dat er blessures optreden. Uit het jiujitsu zijn diverse zelfverdedigingsvormen en -sporten voortgekomen, zoals aikido, wat oorspronkelijk Daitoryu aikijiujitsu was, en judo, waarbij de jitsu van jiujitsu een “do”, een “weg, kunst” is geworden (ju-jutsu → ju-do).

Vechtsport beoefen is voor kinderen en volwassenen een goede oefening in motoriek, discipline en samenspel en draagt in een belangrijke mate bij aan het zelfvertrouwen.

Daarnaast biedt het, zoals elke sport, een vorm van ontspanning!

De technieken worden binnen het jiu-jitsu worden in de volgende hoofdgroepen onderverdeeld:

1. Atemi waza of slag-, stoot- en traptechnieken
2. Uke waza of weringen met amen en benen
3. Hodoki waza of bevrijdingstechnieken
4. Nage waza of werptechnieken
5. Kansetsu waza of klemtechnieken
6. Jime waza of verwurgingen met en zonder kleding

Naast deze technieken kennen we binnen jiu-jitsu ook een aantal kata’s . Een kata is een stijloefening met een reeks vastgelegde bewegingen. Binnen Selfdefence for Kids (SDK) ligt de nadruk op de eerste 4 groepen en de basistechnieken (plus judorollen).

Vanaf 11/12 jaar komen ook de laatste twee groepen aan bod en m.n. binnen het jiu-jitsu programma. We werken aan de basistechnieken per hoofd- en subgroep, bijvoorbeeld aan werptechnieken en specifiek de beenworpen. Daarnaast komen (onderdelen van) het E-Bo-No kata (1e Dan) en Jiu-Jitsu ne waza kata (2e Dan) aan bod, omdat technieken en combinaties goed aangeleerd en uitgebreid kunnen worden. Per half jaar is het lesprogramma gestoeld op een thema, zoals bijvoorbeeld stoten, weren en controle krijgen of verdedigen op de grond. Zo blijft het lesprogramma afgewisseld met thema en basistechnieken en krijgt de leerling gedurende het jaar verschillende trainingsvormen aangereikt.

Erik ter Poorten geeft de Jiu-Jitsu lessen binnen onze vereniging. Daarnaast is hij ook verantwoordelijk voor het lesprogramma.

“Tijdens mijn studie heb ik een aantal jaren jiu-jitsu beoefend en dat heb ik 16 jaar geleden weer opgepakt.
Ik ben begonnen bij Michel van Rijt en zijn leerlingen/leraren in Mierlo-Hout en daarna ben ik na een aantal jaren bij Essink in Eindhoven terecht gekomen. Via mijn leraar daar ben ik ook begonnen met trainen bij Leo Verhoeven (6e Dan judo en 6e Dan jiu-jitsu, gevaarsbeheersing) op vrijdagavonden.
Ondertussen ben ik alweer meer dan twee jaar met veel plezier aan het trainen bij Wil Pansters (7e Dan jiu-jitsu) in Eindhoven, naast de trainingen van Leo Verhoeven.”

Algemeen
–Wikipedia 
–JBN 

Technieken
–Trainingsvoorbeeld. Hoewel de titel anders doet vermoeden wordt hier een vorm van jiu-jitsu gedemonstreerd die wij in Nederland ook beoefenen.
–Voorbeeld van aanvallen met 1 en 2 aanvallers.